Piotr Pawłowski
– student pielęgniarstwa na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie
Cześć,
jestem studentem kierunku Pielęgniarstwo na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. Od niespełna 4 lat angażuję się społecznie w działania programu „PROJEKTOR– wolontariat studencki”.
Wielu z Was czytając ten tekst, pomyśli sobie: „eee tam wolontariat – pracujesz, nikt mi za to nie płaci, nie mam z tego żadnych zysków…”. Ale czy na pewno? Ze swojego, myślę dość długiego doświadczenia mogę powiedzieć i w 100 procentach zagwarantować, że zyskiem jest rozwój kompetencji miękkich, tak niszowych na rynku, o które silnie walczą współcześni pracodawcy. Oceniając właśnie kompetencje miękkie w teście Lever Basic mogłem przekonać się o sile oddziaływania wolontariatu, działalności prospołecznej na każdą sferę mojego życia, nie tylko zawodowego, ale i społecznego, czy nawet prywatnego. Kompetencje, które w mojej ocenie najmocniej rozwinąłem w Programie to: organizacja i planowanie, komunikatywność oraz praca zespołowa.
Organizacja i planowanie to podstawa każdego dobrze zrealizowanego projektu edukacyjnego. W „PROJEKTOR – wolontariat studencki” to sami wolontariusze odpowiadają za kontakt z Dyrektorami placówek, w których chcą zorganizować projekt czy wydarzenie, to wolontariusze określą jego cele, czas realizacji, grupę docelową oraz tematykę. Wyżej przedstawione zasady wymagają od nas umiejętności właściwej oceny sytuacji oraz własnych możliwości, co bezpośrednio wpływa na aspekt organizacji i planowania, a przede wszystkim realizacji postawionych wyzwań. Program daje możliwość stworzenia świetnej przestrzeni dla kształtowania opisywanej w Lever Basic kompetencji organizacji i planowania.
Komunikatywność… chyba od każdego z nas wymagany jest wysoki poziom tej kompetencji, każdy z nas koniec końców pracuje z ludźmi, z którymi chcąc nie chcą musi rozmawiać. Z perspektywy własnego zawodu mogę powiedzieć, iż właściwa jakość komunikacji pozwala pracownikom sektora ochrony zdrowia na właściwe relacje z pacjentem, czy jego rodziną, często zróżnicowanych pod względem wiedzy medycznej i wykształcenia, wówczas wyzwaniem staje się przekazanie zrozumiałego komunikatu. Podobny proces ma się również w edukacji, w której często jako dydaktycy musimy wytłumaczyć skompilowane zagadnienia dzieciom, które same nie posiadły jeszcze wystarczającej wiedzy dla pełnego ich zrozumienia. Świetnym przykładem jest tu układ krążenia. Jednym z najczęstszych pytań, jakie pojawiają się na moich projektach dotyczących ludzkiego ciała, brzmi właśnie: „Jak to się dzieje, że krew krąży w naszym organizmie?” To trudne zagadnienia łączące ze sobą wiedzę anatomiczną z wiedzą biofizyczną, gwarantem zrozumienia jest tu właściwie dostosowany komunikat do poziomu dziecka.
Praca zespołowa… oczywiście realizując projekt nie pozostajemy sami sobie, mamy do dyspozycji nas zespół, składający się z wolontariusza towarzyszącego, który wraz z nami planuje i realizuje projekt. Często już na etapie planowania dochodzi do pewnych zgrzytów, różnic, wówczas musimy wypracować kompromis w taki sposób, aby obie strony były zadowolone. Podczas samej realizacji projektu również pracujemy w grupie i co najważniejsze z grupą dzieci, u której musimy wzbudzić zaufanie i rozbudzić chęć współpracy. Jak widać praca w zespole nie należy do najłatwiejszych, ale dobry zespół i odpowiednia współpraca to już połowa naszego sukcesu.