Patryk Gąciarz
– student IV roku inżynierii biomedycznej Politechniki Lubelskiej
Swoją przygodę w PROJEKTORze rozpocząłem od szkolenia „Social media dla liderów wydarzeń”. Było to dla mnie niezwykłe przeżycie, dzięki któremu odkryłem swoją nową pasję i zacząłem rozwijać kompetencje, które w dalszej perspektywie okazały się dla mnie bardzo ważne tj. komunikatywność, praca w zespole, organizacja i planowanie oraz personal branding. Nie sądziłem, że kompetencje, które są na pierwszy rzut oka banalne i jak mogłoby się wydawać mało potrzebne, będą kluczowe zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Od zawsze interesowałem się zagadnieniami technicznymi oraz najnowszymi technologiami. Przyczyniło się to do wyboru mojego kierunku studiów jakim jest Inżynieria biomedyczna. Na 2-gim roku dołączyłem do koła naukowego „Microchip” oraz programu „PROJEKTOR – wolontariat studencki”, w których oprócz kompetencji twardych musiałem wykazać się przede wszystkim umiejętnością pracy w zespole, jak i komunikatywnością. Bycie liderem projektu lub praca przy budowie łazika marsjańskiego nie może obyć się bez całego zespołu, który musi pracować jak jeden organizm, i w którym każdy ma świadomość, że może polegać na drugiej osobie bez względu na napotkane po drodze problemy. Myślę, że każdy z nas chciałby mieć takie warunki do pracy i być częścią takiego zespołu.
W miarę angażowania się w różne inicjatywy takie jak pikniki naukowe, wydarzenia i pokazy
z robotyki, doszło do tego, że sam zacząłem je organizować i koordynować. Zbudowanie zespołu od podstaw, wymyślenie tematyki danego wydarzenia rozplanowanie wszystkiego było dla mnie nie lada wyzwaniem. Na szczęście dzięki doświadczeniu zdobytemu w ramach wolontariatu jak i w kole naukowym pozwoliło mi na sprawne zrealizowanie swoich celów a dodatkowo radość moja i osób zaangażowanych w wyżej wymienione projekty była nie do opisania.
Patrząc na to wszystko z perspektywy czasu doszedłem do kilku wniosków:
– trzeba stawiać czoła wszystkim napotkanym problemom i niedogodnościom – na nich się możemy najwięcej nauczyć, nic nas potem nie zaskoczy. Oczywiście nie bójmy się podejmować ryzyka!
– otwórz się na ludzi – każda poznana osoba na Twojej ścieżce może wnieść coś do Twojego życia np. możesz się od niej czegoś nowego nauczyć. Inna perspektywa jest bardzo potrzebna i pomaga wyjść z szablonu. Nie bójmy się rozmawiać, przyjmować krytyki i dyskutować. Każda uwaga jest cenna i można ją wykorzystać do osiągnięcia maximum w dążeniu do celu.
– rób swoje, a reszta sama przyjdzie – biorąc udział w różnych akcjach nie mówiłem sobie: „teraz nauczysz się organizować i planować zadania”, wszystko to przyszło przy okazji. Proste zadania wykonywane w grupie 2-3 osób przyczyniały się do rozwoju kompetencji pracy w zespole, skutkiem tego była również nieświadoma nauka komunikatywności, co w pewnym sensie rozwijało się jak reakcja łańcuchowa.